Najlepszy adwokat rozwód Lublin, opinie

Jak zaznacza adwokat rozwodowy, rozwód to rozwiązanie przez sąd, ważnego związku małżeńskiego, na żądanie jednego lub obojga małżonków. Z pominięciem uznania współmałżonka za zmarłego, jego śmierci lub unieważnienia małżeństwa jest jedną z sytuacji kończących małżeństwo.

Kodeks rodzinny i opiekuńczy w art. 56 § 1 wymienia dwie pozytywne przesłanki, tj. zupełność i trwałość rozkładu pożycia, przy założeniu, że muszą one wystąpić łącznie. Jak zaznacza prawnik rozwodowy w praktyce oznacza to, że więzi między małżonkami w sferze duchowej, fizycznej i gospodarczej muszą całkowicie zaniknąć. Ponadto, analiza konkretnego przypadku, musi prowadzić do wniosku, że powrót małżonków do wspólnego pożycia nie nastąpi. Jeśli między małżonkami doszło do trwałego i zupełnego rozpadu pożycia, to takie okoliczności jak wspólne uczestniczenie w wyborach, koncertach czy na przyjęciach u znajomych, a także wspólne spożywanie niektórych posiłków czy pomoc udzielana w czasie choroby, nie świadczą o nawiązaniu pożycia małżeńskiego między skłóconymi stronami.[1]

Prawnik, adwokat rozwodowy pomoże w Twojej sprawie.

Prawnik, adwokat rozwodowy Lublin zbierze dokumenty, opracuje dowody i strategię działania, przygotuje pozew i poprowadzi sprawę.
Chcesz godnie i spokojnie przejść ten etap dbajac o swoje prawa, interesy, majątek?
Zadzwoń na bezpłatną infolinię.

Kiedy nie będzie rozwiązania małżeństwa?

Adwokat rozwodowy zaznacza, że Ustawodawca przewidział jednak sytuacje, w których mimo zaistnienia wspomnianych pozytywnych przesłanek, orzeczenie nie nastąpi. Chodzi o sytuację, w której wskutek rozwiązania małżeństwa mogłoby ucierpieć dobro wspólnych małoletnich dzieci małżonków, albo taka decyzja byłaby w sprzeczności z innym zasadami współżycia społecznego. Również wtedy gdyby oczekiwał tego małżonek wyłącznie winny rozkładu pożycia. W tej ostatniej sytuacji rozwiązanie małżeństwa może nastąpić jednak nastąpoi, jęzali drugi małżonek wyrazi taką zgodę, lub jej niewyrażenie jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.

"Aby lepiej zilustrować negatywne aspekty rozstania, warto odwołać się do przykładów z życia, których różnorodność ukazuje nam orzecznictwo" - zauważa prawnik specjalizujący się w sprawach rodzinnych. Dlatego też rozwiązanie małżeństwa osób starszych nie bedzie niezgodna z zasadami współżycia społecznego. Natomiast będzie niezgodna z normami społecznymi w przypadku, gdy jedno z małżonków cierpi na ciężką chorobę, wymagającą stałej opieki i wsparcia."

Co do zaś założenia, że odmowa wyrażenia zgody na rozwiązanie małżeństwa przez małżonka niewinnego rozkładu pożycia, z zasady korzysta z domniemania zgodności z zasadami współżycia społecznego, to jednak przyjęte zostało, że przypuszczenie to może zostać w indywidualnych okolicznościach obalone. Zdaniem Sądu Najwyższego taka sytuacja może zajść, gdy brak tej zgody, trwa mimo upływu czasu. W orzecznictwie panuje pogląd, iż odmowa wyrażenia takiej zgody, wywołuje w wybranych przypadkach powstanie szkody społecznej, poprzez utrzymywanie związków małżeńskich formalnych niemających dalszych szans na faktyczne funkcjonowanie, przy jednoczesnym istnieniu związków pozamałżeńskich, które w odczuciu społecznym mogłyby zostać zalegalizowane.[3] Jak zaznaczają prawnicy, nie można natomiast uznać za sprzeczną z zasadami współżycia społecznego, odmowę wyrażenia zgody na zakończenie małżeństwa, podyktowaną na przykład względami religijnymi.[4]

Poblem alkoholowy

Częstą przyczyną rozwodów jest problem alkoholowy. Aby jednak doszło do orzeczenia rozwodu z tego powodu nie wystarczy sam fakt uzależnienia od alkoholu, bowiem na mocy art. 23 k.r.o. małżonkowie są obowiązani do wzajemnej pomocy, którą to w takim przypadku sąd mógłby widzieć właśnie w pomocy w dochodzeniu do trzeźwego życia. Nie dotyczy to jednak sytuacji, gdy choroba współmałżonka stanowiąca uzależnienie, wynikła całkowicie z jego winy i w dodatku nie wykazywał on ani odrobiny silnej woli, by poddać się leczeniu. Tym bardziej nie można zmuszać drugiego małżonka do dalszego pożycia z osobą uzależnioną, zwłaszcza z uwagi na dobro rodziny, w tym dobro małoletnich dzieci stron, jeśli zachowanie małżonka uzależnionego od alkoholu przejawia charakter drastyczny.[5]

W ciągu ostatnich dziesięcioleci liczba spraw rozwodowych w Polsce zdecydowanie wzrosła. W 1950 roku zakończono ich 11 tysięcy, a w 1970 roku było już prawie 35 tysięcy. Jednak w 2017 roku liczba ta wyniosła już ponad 65 tysięcy. Ten trend wskazuje na znaczący wzrost rozpadu małżeństw w Polsce.

Dzieci a sprawy małżeńskie

Prawnicy wskazują, że w trakcie postępowania rozwodowego niezwykle ważna jest kwestia ochrony interesów dziecka. Natomiast jeśli dobro wspólnych małoletnich dzieci małżonków, rozpatrywane jest wyłącznie pod kątem ekonomicznego pogorszenia się sytuacji dzieci, to może to być niewystarczającym argumentem do odmowy orzeczenia rozwiązania małżeństwa.[6]

Zdrada małżeńska

Nie przesądza także o orzeczeniu przez sąd rozwodu sam fakt zdrady małżeńskiej. Zasady doświadczenia życiowego, które sąd powinien brać pod uwagę przy orzekaniu, wskazują bowiem, że w małżeństwie nawet ciężkie przewinienia, w tym naruszenie przez jednego z małżonków obowiązku wierności małżeńskiej, bywają wybaczane, zaś pojęcie pożycia małżeńskiego zawiera w swej definicji wiele wątków faktycznych i stanowi raczej proces niż stan niezmienny.[7]

Dokonując oceny czy w konkretnej, rozpatrywanej sprawie faktycznie małżeństwo przestało już istnieć i czy nie ma już żadnych szans na jego dalsze funkcjonowanie, sąd weźmie także pod uwagę czas, jaki upłynął od chwili gdy pożycie małżonków ustało. Jeżeli jednak w trakcie procesu okaże się, że rozkład pożycia, choć trwały i zupełny, to jednak trwa raptem kilka tygodni, to wspomniane wcześniej doświadczenie życiowe podpowiada, że - chociaż może to wyglądać się różnie na tle okoliczności rozpatrywanej sprawy - to jednak powrót małżonków do wspólnego pożycia jest nadal możliwy.

Postępowania rozwodowe

W zależności od sposobu rozwiązania sprawy, istnieją dwa rodzaje postepowań rozwodowych:

- Postępowanie z orzeczeniem o winie: takie postępowanie kończy małżeństwo z winy jednego z małżonków, po rozpatrzeniu wniesionych przez strony argumentów. W orzeczeniu sąd może dodatkowo ustanowić alimenty od osoby, przez którą nastąpił rozpad związku małżeńskiego na rzecz osoby poszkodowanej;
- Postępowanie bez orzekania o winie lub inaczej mówiąc: za porozumieniem stron. W trakcie takiego postępowania małżonkowie nie dochodzą winy żadnego ze współmałżonkówi i zrzekają się ewentualnych roszczeń wobec dotychczasowego partnera. To aktualnie najczęstsza forma rozwiązania małżeństwa - z pewnością również najszybsza i najmniej uciążliwa dla partnerów.

Jak godnie i spokojnie przejść przez sprawę rozwodową?

Podsumowując, przeprowadzenie postępowania rozwodowego z pewnością nie należy do spraw łatwych i przyjemnych dla obojga małżonków. W jego trakcie często pojawiają okoliczności niesprzyjające właściwemu przebiegowi procesu. Niejednokrotnie stres i napięta atmosfera oraz formalny charakter utrudniają porozumienie a nawet zaostrzają konflikt i niezgodę stron. W sytuacji kiedy małżeństwo posiada nieletnie dzieci lub spory majątek, należy również rozstrzygnąć kwestie podziału majątku wspólnego, alimentów oraz ustalenia sprawowania władzy rodzicielskiej i sposobu realizacji kontaktów z dziećmi. Dlatego aby zagwarantować właściwy przebieg i rozwiązanie sporu, zawsze warto skorzystać z pomocy doświadczonych w sprawach rodzinnych prawników, adwokatów

Potrzebujesz pomocy prawnej przy rozwodzie i podziale majątku?
Chcesz godnie i spokojnie przejść przez ten proces, dbając o swoje prawa, interesy, majątek?
Zadzwoń! Prawnik, adwokat rozwodowy Lublin pomoże w Twojej sprawie.

Porady Prawne

Masz problem prawny? Potrzebujesz konsultacji lub rzetelnej pomocy prawnika? Napisz do nas.

Wysłając zgłoszenie akceptujesz Regulamin

[1] wyrok sądu najwyższego 13.12.1999 r., sygn. akt I CKN 294/98
[2] wyrok sądu apelacyjnego w poznaniu z 05.10.2004 r., sygn. akt I ACA 683/04
[3] wyrok sądu najwyższego z 28.02.2002 r., sygn. akt III CKN 545/00
[4] wyrok sądu apelacyjnego w gdańsku z 16.06.1999 r., sygn. akt I ACA 290/00
[5] wyrok sądu najwyższego z 09.11.2001 r., sygn. akt I ACA 438/00
[6] wyrok sądu najwyższego z 17.12.1999 r., sygn. akt III CKN 850/99
[7] wyrok sądu najwyższego z 15.09.1999 r., sygn. akt III CKN 344/98