Pozew o rozwód Brzesko - Adwokat radzi
Rozwód to rozwiązanie ważnego związku małżeńskiego przez sąd na żądanie jednego lub obojga małżonków. Oprócz śmierci współmałżonka, uznania go za zmarłego i unieważnienia małżeństwa jest jedną z okoliczności kończących małżeństwo.
W Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym w art. 56 § 1 wymienione są dwie przesłanki, tj. trwałość i zupełność rozkładu pożycia,
z tym, że muszą one wystąpić łącznie. Jak podkreśla specjalista rozwodowy oznacza to w praktyce, że między małżonkami muszą całkowicie
zaniknąć więzi w sferze duchowej, fizycznej i gospodarczej. Dodatkowo, rozpoznanie konkretnego przypadku, musi kierować do
wniosku, że ewentualny powrót współmałżonków do wzajemnego pożycia z pewnością nie nastąpi. Jeżeli już
doszło między małżonkami zupełnego i do trwałego rozpadu pożycia, to
takie sytuacje jak wspólne uczestniczenie w wyborach, imprezach
czy spotkaniach u znajomych, a także wspólne spożywanie
posiłków albo niesienie pomocy w trakcie choroby, nie
będą świadczyły o ewentualnym nawiązaniu pożycia małżeńskiego między dotychczasowymi partnerami.[1]
Prawnik, adwokat rozwodowy pomoże w Twojej sprawie.
Prawnik, adwokat rozwodowy Brzesko zbierze dokumenty, opracuje dowody i strategię działania, przygotuje pozew i poprowadzi sprawę.Chcesz godnie i spokojnie przejść ten etap dbajac o swoje prawa, interesy, majątek?
Zadzwoń na bezpłatną infolinię.
Kiedy zakończenie związku małżeńskiego nie będzie możliwe?
Prawnik specjalizujący się w sprawach rodzinnych zauważa, że choć prawo przewiduje warunki, które powinny prowadzić do orzeczenia rozwiązania małżeństwa, istnieją sytuacje, w których to nie wystąpi. Dotyczy to przypadków, gdy istnieje realne ryzyko negatywnego wpływu na dobro wspólnych małoletnich dzieci małżonków lub gdy decyzja ta koliduje z innymi normami społecznymi. Ponadto, unieważnienie małżeństwa może nie nastąpić, jeśli zażąda tego małżonek winny rozkładu pożycia, chyba że drugi małżonek wyrazi na to zgodę, lub okaże się, że brak takiej zgody jest sprzeczny z zasadami współżycia społecznego.
"Aby bardziej rzetelnie przedstawić negatywne strony rozstania, warto sięgnąć po przykłady z życia, których różnorodność odzwierciedla nam orzecznictwo" - wskazuje prawnik specjalizujący się w sprawach rodzinnych. W związku z tym orzeczenie rozwiązania małżeństwa osób starszych nie będzie sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Jednakże jeśli jedno z małżonków cierpi na nieuleczalną chorobę, wymagającą stałej opieki i wsparcia to takie rozwiązanie będzie sprzeczne z zasadami życia społecznego.
Co do zaś założenia, że odmowa wyrażenia zgody na rozwiązanie małżeństwa przez małżonka niewinnego rozkładu pożycia, z zasady korzysta z domniemania zgodności z zasadami współżycia społecznego, to jednak przyjęte zostało, że przypuszczenie to może zostać w indywidualnych okolicznościach obalone. Zdaniem Sądu Najwyższego taka sytuacja może zajść, gdy brak tej zgody, trwa mimo upływu czasu. W orzecznictwie panuje pogląd, iż odmowa wyrażenia takiej zgody, wywołuje w wybranych przypadkach powstanie szkody społecznej, poprzez utrzymywanie związków małżeńskich formalnych niemających dalszych szans na faktyczne funkcjonowanie, przy jednoczesnym istnieniu związków pozamałżeńskich, które w odczuciu społecznym mogłyby zostać zalegalizowane.[3] Jak zaznaczają prawnicy, nie można natomiast uznać za sprzeczną z zasadami współżycia społecznego, odmowę wyrażenia zgody na zakończenie małżeństwa, podyktowaną na przykład względami religijnymi.[4]
Poblem alkoholowy
W Polsce często wskazuje się "problem alkoholowy" jako przyczynę rozwodów, jednak samo uzależnienie od alkoholu nie jest wystarczającą ku temu przesłanką. Zgodnie z art. 23 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, małżonkowie mają obowiązek wzajemnego wsparcia, które w przypadku rozpatrywanym przez sąd może być widziane jako pomoc w utrzymaniu trzeźwego życia. Kodeks rodziny i opiekuńczy (artykuł 23), nakłada na małżonków obowiązek wzajemnego wsparcia, które w przypadku rozpatrywanego problemu mógłoby być interpretowane jako pomoc w utrzymaniu trzeźwego stylu życia. Sytuacja będzie inna, jeśli uzależnienie współmałżonka jest całkowicie jego winą i dodatkowo nie wykazuje on najmniejszej woli, aby poddać się leczeniu. Nie można nakłaniać partnera do kontynuowania związku z osobą uzależnioną, szczególnie gdy może to zaszkodzić dobru rodziny, a zwłaszcza nieletnim dzieciom, których dobro powinno być priorytetem. Zwłaszcza w przypadku, gdy zachowanie zależnego od alkoholu małżonka staje się niebezpieczne lub agresywne[5]
W ciągu ostatnich dziesięcioleci rozwody zdarzają się w Polsce coraz częściej. W 1950 roku było ich tylko 11 tysięcy, ale wzrosło do blisko 35 tysięcy w 1970 roku. W 2017 roku przekroczono już liczbę 65 tysięcy postępowań rocznie.
Dobro dzieci a kwestie małżeńskie
Jak wskazuje adwokat rozwodowy, w kwestii ochrony interesów dziecka na gruncie rozwiązania małżeństwa, to jeśli dobro wspólnych małoletnich dzieci małżonków, rozpatrywane jest wyłącznie pod kątem ekonomicznego pogorszenia się sytuacji dzieci, to może to być niewystarczającym argumentem do odmowy rozwiązania małżeństwa.[6]
Zdrada małżeńska
Do orzeczenia rozwodu nie wystarczy również sam fakt dopuszczenia się zdrady małżeńskiej. Zasady doświadczenia życiowego, które będą brane pod uwagę przes sąd w trakcie orzekania, wskazują również, że nawet ciężkie przewinienia małżeńskie, w tym także naruszenie przez jednego z małżonków obowiązku wierności małżeńskiej, bywają wybaczane. Ponadto samo pojęcie pożycia małżeńskiego zawiera wiele wątków faktycznych i jest bardziej procesem niż stanem niezmiennym.[7]
Sąd, przy ocenie czy małżeństwo przestało istnieć i czy istnieją szanse na jego dalsze funkcjonowanie, powinien również wziąć pod uwagę upływ czasu od momentu zakończenia życia małżeńskiego. Jeśli więc okaże się, że rozpad małżeństwa, choć trwały i całkowity, trwał zaledwie 2-3 tygodnie, to przytoczone wcześniej zasady doświadczenia życiowego sugerują, że istnieje jeszcze możliwość powrotu małżonków do życia małżeńskiego.
Postępowania rozwodowe
W zależności od sposobu rozwiązania sprawy, istnieją dwa rodzaje postepowań rozwodowych:
- Postępowanie z orzeczeniem o winie: takie postępowanie kończy małżeństwo z winy jednego z małżonków, po rozpatrzeniu wniesionych przez strony argumentów.
W orzeczeniu sąd może dodatkowo ustanowić alimenty od osoby, przez którą nastąpił rozpad związku małżeńskiego na rzecz osoby poszkodowanej;
- Postępowanie bez orzekania o winie lub inaczej mówiąc: za porozumieniem stron.
W trakcie takiego postępowania małżonkowie nie dochodzą winy żadnego ze współmałżonkówi i zrzekają się ewentualnych roszczeń wobec dotychczasowego partnera.
To aktualnie najczęstsza forma rozwiązania małżeństwa - z pewnością również najszybsza i najmniej uciążliwa dla partnerów.
Jak godnie przeprowadzić sprawę rozwodową?
Podsumowując, z pewnością przeprowadzenie postępowania rozwodowego nie należy do spraw łatwych dla obojga małżonków. W jego trakcie często pojawiają okoliczności niesprzyjające spokojnemu procedowaniu sprawy. Niejednokrotnie, dodatkowe emocje zaostrzają konflikt, powodując umacnianie stanowisk stron. W przypadku kiedy małżeństwo posiada nieletnie dzieci lub spory majątek, dochodzą kwestie rozstrzygnięcia podziału majątku wspólnego, ustalenia władzy rodzicielskiej oraz określenia wysokości należnych alimentów. Dlatego aby zapewnić właściwy przebieg i w miarę komfortowe rozwiązanie sporu, warto zawsze skorzystać z usług pełnomocnika - doświadczonego w tym temacie prawnika, adwokata rozwodowego.
Potrzebujesz pomocy prawnej przy rozwodzie i podziale majątku?
Chcesz godnie i spokojnie przejść przez ten proces, dbając o swoje prawa, interesy, majątek?
Zadzwoń! Prawnik, adwokat rozwodowy Brzesko pomoże w Twojej sprawie.
Porady Prawne
Masz problem prawny? Potrzebujesz konsultacji lub rzetelnej pomocy prawnika? Napisz do nas.
[1] wyrok sądu najwyższego 13.12.1999 r., sygn. akt I CKN 294/98
[2] wyrok sądu apelacyjnego w poznaniu z 05.10.2004 r., sygn. akt I ACA 683/04
[3] wyrok sądu najwyższego z 28.02.2002 r., sygn. akt III CKN 545/00
[4] wyrok sądu apelacyjnego w gdańsku z 16.06.1999 r., sygn. akt I ACA 290/00
[5] wyrok sądu najwyższego z 09.11.2001 r., sygn. akt I ACA 438/00
[6] wyrok sądu najwyższego z 17.12.1999 r., sygn. akt III CKN 850/99
[7] wyrok sądu najwyższego z 15.09.1999 r., sygn. akt III CKN 344/98
