Pozwolenie na broń
Ustawa o broni i amunicji w art. 10 reguluje kwestie wydawania pozwoleń na broń. Zainteresowany powinien złożyć stosowny wniosek do właściwego organu Policji.
Pozwolenie na broń uzyska pod warunkiem, że nie stanowi zagrożenia dla samego siebie, porządku lub bezpieczeństwa publicznego oraz przedstawi ważną
przyczynę posiadania broni.
Wydanie pozwolenia na posiadanie broni palnej musi być w każdym indywidualnym przypadku uzasadnione szczególnymi okolicznościami faktycznymi, przy c
zym nie mogą to być okoliczności subiektywne, lecz obiektywnie istniejące. Osoba ubiegająca się o broń obowiązana jest w toku postępowania
administracyjnego przekonać organy Policji, że zachodzi względem niej "uzasadniona okoliczność", a więc legitymuje się taką cechą odróżniającą
ją od ogółu obywateli, że w sposób niewątpliwy i oczywisty zasługuje na posługiwanie się bronią indywidualną. Okolicznością faktyczną uzasadniającą
wydanie pozwolenia na broń jest stałe, realne i ponadprzeciętne zagrożenie życia lub zdrowia wnioskodawcy. Zagrożenie to musi mieć także charakter
obiektywny, a nie wynikać tylko z subiektywnych odczuć wnioskodawcy. Nie stanowią okoliczności uzasadniających wydanie przedmiotowego uprawnienia,
fakt prowadzenia działalności gospodarczej i związany z tym osobisty przewóz znacznych wartości pieniężnych i biżuterii, jak i przypadki
kradzieży z włamaniem do posiadanych nieruchomości. [1]
Według stanu na dzień 31 grudnia 2018 r., w Polsce zarejestrowanych jest ponad 500 tysięcy sztuk broni. Łącznie wydano ponad 200 tysięcy pozwoleń na posiadanie broni. (Źródło: Statystyki Policji)
Z brzmienia dyspozycji przepisu art. 10 ust. 1 ww. aktu normatywnego wynika, iż organy Policji mają obowiązek wydać pozwolenie na broń,
jeżeli okoliczności faktyczne, na które powołuje się ww. osoba, uzasadniają jego wydanie. Organy Policji nie mogą bowiem kierować się swobodnym
uznaniem przy wydawaniu przedmiotowych pozwoleń. Mają natomiast prawo do swobodnej oceny materiału dowodowego, przy ustalaniu, czy sytuacja
faktyczna ubiegającego się o pozwolenie uzasadnia jego wydanie.
Nie mniej jednak, z obowiązujących przepisów prawa, w tym również z przepisów
Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz unormowań prawa międzynarodowego, nie można wywodzić prawa obywateli do posiadania broni.
Z art. 10 ust. 1 ustawy o broni i amunicji nie wynika obligatoryjność wydania pozwolenia, niezależnie od innych przesłanek.
Wręcz przeciwnie - przepis art. 10 ust. 3 ustawy używa określenia "może", a więc pozostawia organowi Policji prawo oceny, czy zachodzą
okoliczności uzasadniające uwzględnienie wniosku. Podkreślić także należy, że organy uprawnione do wydawania pozwoleń na broń muszą brać
pod uwagę nie tylko subiektywnie pojmowany interes konkretnego obywatela, ale także mieć wzgląd na interes bezpieczeństwa i porządku publicznego.
Ten wzgląd zaś dyktuje konieczność ścisłej reglamentacji pozwoleń na broń. Chodzi tu zwłaszcza o broń palną, której użycie w każdym przypadku
zagraża zdrowiu lub życiu innych osób.[2]
Szczegółowe statystyki dotyczące posiadania broni: pobierz .pdf (Źródło: Statystyki Policji)
Uzyskawszy pozwolenie na broń trzeba mieć cały czas na względzie, iż w razie wystąpienia jednej z wielu okoliczności wyliczonych
w art. 18 ustawy o broni i amunicji właściwy organ Policji przedmiotowe pozwolenie cofa. Podstawę cofnięcia pozwolenia na broń stanowi
na przykład sam fakt noszenia broni po użyciu alkoholu i nie dotyczy to tylko noszenia broni przy sobie. Norma ta nie zawiera żadnych
przesłanek uzależniających cofnięcie pozwolenia na broń od dodatkowych kryteriów, w szczególności związanych ze stanem wystąpienia
ewentualnego zagrożenia czy też niebezpieczeństwa ze strony osoby noszącej broń po użyciu alkoholu.[3]
[1] Wyrok WSA w Warszawie z 25.03.2009 r., sygn. akt VI SA/Wa 186/09, Legalis
[2] Wyrok WSA w Warszawie z 25.03.2009 r., sygn. akt VI SA/Wa 186/09, Legalis
[3] Wyrok NSA z 29.05.2008 r., sygn. akt II OSK 557/07, Legalis
